Het medium schilderkunst vormt de kern van Indigo Deijmann’s praktijk. Haar schilderijen bestaan uit opgespannen onbewerkt materiaal en digitale drukken; het zijn schilderijen zonder penseelstreken. Deijmann is zich zeer bewust van de conventies rondom het medium schilderkunst en probeert deze door slim gebruik van herhaling en positionering te ontwrichten.
Een stapeling van vilten monochromen of een foto van een hypothetische galeriesituatie verwijst naar zowel het schilderij als object als de uitstraling en herkenbaarheid van een tentoonstelling. Deijmann deconstrueert niet alleen de handeling van het schilderen of het object. Door haar werken tegen muren of zelfs tegen andere objecten te stapelen, verwijst ze eveneens naar de setting om het schilderij heen. De werken van Deijmann vormen samen een schilderkunst op meta-niveau, een rangschikking van schilderkunstige objecten die naar elkaar verwijzen en zich steeds herhalen.
