Manon Jeuken creëert scènes die de ervaring oproepen dat deze deel zijn van een groter geheel. Wat dat grotere geheel is, blijft voorlopig onbeantwoord. Manon speelt met wat de realiteit is en de illusie. Haar inspiratie hiervoor is de oase. In de oase kan de blik even tot rust komen, vrij ronddwalen in de ruimte en spelen zonder de druk van tijd.
Manon maakt plaatsgebonden installaties waarin sculptuur en fotografie een centrale rol spelen. Door foto’s te combineren met sculpturen wil ze een gevoel van bevreemding oproepen bij de beschouwer; over wat is en wat was.
Met haar werk hoopt Manon de beschouwer te bevrijden van de alledaagse beslommeringen, door de beschouwer een andere wereld voor te toveren. Ze hoopt een gevoel van vrijheid te laten ervaren. Los van het verleden en los van de toekomst. Manon is op zoek naar het gevoel van zorgeloosheid en tijdloosheid.
